Harmonia

Harmonia musikan altuerak (tonuak, notak) edo aldibereko akordeak erabiltzea da. Ikuspegi orokor batetik, harmonia tonu bateko atal desberdinen arteko proportzioen oreka da, eta horren emaitza beti dakar edertasuna berarekin. Musikan, akordeak eta horiek eraikitzen ikastea eskatzen du harmoniak, baita akordeen progresioak eta akorde horiek zuzentzen dituzten konexio-printzipioak ikastea ere. Oro har, harmoniak musikaren alderdi «bertikala» (aldiberekoa denboran) lantzen duela ulertu ohi da, eta alderdi «horizontaletik» (denboran noten hurrenkerak osatutako melodia) bereizten da.

Harmoniaz egin ohi diren definizioek honela deskribatzen dute: «akordeak eraikitzen erakusten duen zientzia, eta modurik orekatuenean konbinatzeko modua iradokitzen duena; horrela, erlaxazio, baretasun (harmonia kontsonantea) eta larritasun eta zorroztasun sentsazioak (harmonia disonantea) lortzen dira».
Hauxe da definizio horretarako oinarri: zenbait soinu-konbinaziok (bitarteak edo akordeak) tentsio-sentsazioa eragiten diote entzuleari («disonante» deritzan konbinazioak), eta beste batzuek baretasuna edo lasaitasuna (konbinazio «kontsonanteak»).